กดที่ร่างผู้เสียชีวิตเพื่ออ่านรายละเอียดรายบุคคล
…
สัญญาณความรุนแรงเริ่มปรากฏให้เห็นตั้งแต่เวลาประมาณ 15.00 น.เป็นต้นไป ที่ทหารเริ่มใช้มาตรการกดดันโดยเริ่มจากการเข้าวางกำลังปิดพื้นที่บริเวณแยกราชปรารภ แล้วจึงมีการแบ่งกำลังเดินแถวเรียงเดี่ยวไปตามฟุตบาทมาจากทางด้านแยกราชปรารภ จนเมื่อไปถึงซอยรางน้ำทหารได้ทำการแยกออกไปตั้งแถวหน้ากระดานทั้งด้านถนนรางน้ำและถนนราชปรารภ เพื่อปิดถนนกันคนเข้ามาในพื้นที่ พร้อมกับยิงปืนขึ้นฟ้าเพื่อผลักดันผู้ชุมนุมให้ออกไปจากพื้นที่ ช่วงเวลาเดียวกันที่แยกซอยรางน้ำมีกลุ่มผู้ชุมนุมประมาณ 50 คน พยายามเข้ามาสมทบ ทหารจึงยิงกระสุนยางกันไว้ ต่อมาตำรวจปราบจลาจล (ปจ.) จำนวน 2 กองร้อยเสริมกำลังเข้าสมทบกับทหาร โดยให้ตำรวจตั้งรับอยู่แนวหน้าส่วนทหารตั้งแนวคอยสังเกตตามซอยใกล้เคียงไม่ให้ประชาชนออกมา
ต่อมาทหารเริ่มเคลื่อนมาจากทิศใต้ขึ้นมาทางสามเหลี่ยมดินแดง โดยมีการยิงขึ้นฟ้าเป็นชุดเพื่อขู่ เสียงปืนรัวเป็นชุดๆ พร้อมกับประกาศเตือนไม่ให้เข้าไปในบริเวณนั้นและให้พื้นที่นี้เมื่อเลิกงานแล้วเขาจึงมาที่สามเหลี่ยมดินแดง ซึ่งเขาได้ให้ข้อมูลว่าตั้งแต่ช่วงเวลาประมาณ 15.00 – 16.00 น. ในช่วงที่ทหารเพิ่งเข้าไปในบริเวณสามเหลี่ยมดินแดง ฝ่ายผู้ชุมนุมมีการโห่ไล่และขว้างปาสิ่งของเพื่อไล่ทหารที่กำลังเคลื่อนที่เข้ามาหาผู้ชุมนุมที่สามเหลี่ยมดินแดง แต่ไม่มีการใช้อาวุธปืนยิงใส่ทหาร จากนั้นทหารประมาณ 20-30 นาย วางกำลังเป็นแนวคู่ขนานกัน 2 ข้างถนน อยู่บริเวณหน้าโรงแรมเซ็นจูรี่พาร์ค และฝั่งตรงข้าม (บริษัท วิริยะประกันภัย) ซึ่งในช่วงเวลานั้นเป็นเวลาใกล้เลิกงานจึงมีคนและรถยนต์เข้าออกในบริเวณนั้น ทหารพยายามไล่คนออกจากพื้นที่ พร้อมกันนั้นก็ขัดขวางผู้ชุมนุมไม่ให้เข้าไปในถนนราชปรารภ โดยทหารประกาศผ่านเครื่องขยายเสียงเตือนว่าหากใครฝ่าฝืนจะมีการใช้กำลัง ทั้งนี้ไม่ได้บอกว่าจะมีการใช้อาวุธปืนหรือไม่ แต่ในภายหลังมีการใช้อาวุธประจำกาย เช่น เอ็ม 16 และทาโวร์ด้วย ซึ่งในช่วงเหตุการณ์มีผู้เสียชีวิต 2 คน และเมื่อทหารได้กลับลงไปตั้งด่านที่ปากซอยรางน้ำแล้วได้มีเหตุการณ์ยึดรถทหารเกิดขึ้นช่วง 18.30 น. จากนั้นในช่วงหัวค่ำถึงก่อนเที่ยงคืน มีผู้เสียชีวิตถึง 5 คน ซึ่งที่บริเวณนี้ในวันที่ 14 เป็นวันที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุดถึง 7 คน ซึ่งหากรวมผู้เสียชีวิตที่แยกราชปรารภบริเวณแอร์พอร์ตลิงค์ซึ่งเป็นพื้นที่ควบคุมของทหารจากสังกัดเดียวกันอีก 4 คน จะสูงถึง 11 คน
อ่านรายงาน ศปช บทที่ 3.2 ความตายที่ราชปรารภ